Fun with flags

Tej notki mogło nie być. Poważnie! I nie tylko dlatego, że po miesiącu ręcznego dłubania na bocznym panelu przodu sukienki odkryłam PLAMĘ odporną na wszystkie odplamiacze. Nie wymyśliłam też żadnej sensownej naszywki, która pozwalałaby ją ukryć, więc plama jak była, tak jest. Widać ją nawet na zdjęciach! No chyba że, tak jak ja, macie lekko przybrudzony monitor... ;]

Tej notki mogło też nie być, bo sąsiedzi postanowili nas otruć. Poważnie! Po siedmiu miesiącach intensywnego remontu są właśnie w trakcie wielokrotnego lakierowania parkietów najgorszej jakości preparatami. Co najlepsze (dla nich, nie dla nas), toksyczne opary zdecydowali się odprowadzić do naszego kanału wentylacyjnego oraz szczelnie zamknąć okna w swoim mieszkaniu (z którego sami oczywiście się wyprowadzili). Jak łatwo się domyśleć, nasze nie nadaje się do normalnego zamieszkania. 

Niestety, mimo że sąsiedzi wydają się być osobami inteligentnymi (malarka i profesor chemii), nie wykazują żadnej empatii, przedkładając ochronę swego parkietu przed kurzem nad zdrowie innych mieszkańców budynku. Co ciekawe, kiedy sami potrzebowali pomocy tych mieszkańców, to otrzymali ją natychmiast.

I tak ostatnie dni spędzam głównie na podtruwaniu się oparami lakieru, oklejaniu wszelkich otworów w ścianach workami na śmieci (tylko one cześciowo zatrzymują opary) i załamywaniu się nad stanem wrażliwości naszego społeczeństwa, więc wyprodukowanie tej notki przyszło mi z ogromnym trudem.

***

Dwukolorowa sukienka z Burdy 9/1966, która początkowo wyglądała na projekt ekspresowy, okazała się zadaniem wielotygodniowym. Przede wszystkim potrzebowała kilku próbek (chyba trzech, ale straciłam już rachubę). A wszystko przez rozmiar, całkowicie niezgodny z tabelą. Niby 42 pasuje na 94 centymetry w biuście, więc na mnie powinien być za duży, a miałam problem z wciśnięciem się w pierwszą próbkę. Śmieszne, że moja poprzednia sukienka z tego numeru miała rozmiar 38/40 i leżała znacznie lepiej.

Oryginał na modelce:

[kliknij, aby powiększyć]

Poza ogólną przeróbką wielkościową do modelu wprowadziłam tylko dwie zmiany. Dodałam rozcięcie podkroju szyi, które skutecznie równoważy dość mocno podkreślony przez szwy wiedeńskie biust. Z tą łezką całość jakoś bardziej do mnie przemawia. Zaś pokrytą materiałem klamrę zamieniłam na dwa półkółka w złotym kolorze, które jesienią dostałam od PRYM Fashion wraz z próbnikiem produktów. 

Resztę zachowałam oryginalną, łącznie z jednak lekko flagowym doborem kolorów tkaniny! Jak wspominałam w notce planowej, użyłam tu mieszkanki wiskozy i poliestru. Materiał, mimo że jest dość ciężki (290 g/m2) i początkowo mnie przeraził, okazał się dobrym wyborem, bo strukturą i zachowaniem przypomina oryginalną tkaninę. Pozytywnie przeszedł też próbę zmechaceniową*.

Do przedłużającego się szycia swoje trzy grosze dołożyło ręczne wykańczanie. Zamek, podłożenia, niektóre zapasy... I tak jakoś zeszło, ale w końcu jest!

No to jakiego kraju flaga zainspirowała tę sukienkę? ;]

Przód z paskiem:

[kliknij, aby powiększyć]

Przód bez paska:

[kliknij, aby powiększyć]

Boczny panel przodu:

[kliknij, aby powiększyć]

Bok:

[kliknij, aby powiększyć]

Tył:

[kliknij, aby powiększyć]

Tył z lepiej widocznym zamkiem:

[kliknij, aby powiększyć]

Rozcięcie, którego nie było w oryginalnym wykroju:

[kliknij, aby powiększyć]

Ręcznie wszyty zamek (ścieg za igłą) - miejsce łączenia z karczkiem i zakończenie dołu:

[kliknij, aby powiększyć]

Podłożenie dołu:

[kliknij, aby powiększyć]

Podłożenie rękawa:

[kliknij, aby powiększyć]

Pasek w całości:

[kliknij, aby powiększyć]

🇵🇱
Sukienka: uszyłam sobie

Wykrój: #6006, Burda 9/1966

Materiał: wiskoza z poliestrem

Półkółka: PRYM Fashion Polska

🇬🇧
1960s style dress: made by me
Pattern: #6006, Burda 9/1966

Fabric: viscose and polyester blend

Half circle ring buckle: PRYM Fashion Polska

* Przed każdym szyciem odcinam kawałek materiału, a potem pocieram nim o różne przedmioty (siedziska, torebki, inne materiały itd.). Brzmi dziwnie, ale skutecznie ratuje przed szyciem z kiepskiej jakości produktów, na których zmechacenia pojawiają się już po kilku minutach testów.

Bogucice

Już kiedyś wspominałam, że prócz starych wykrojów moją wielką miłością jest stara porcelana. Uwielbiam ją macać. Uwielbiam na nią patrzeć. Nie ma nic lepszego, niż espresso w porcelanowej filiżance, a szczególnie takiej, która ma już swoje lata i wiele już przeżyła. 

Tym razem za sprawą rodziców (zarówno moich, jak i pana Marchewki) trafiły do nas dwa niepełne komplety w prawie idealnym stanie. Poza drobnymi otarciami i ubytkami w złoceniu, związanymi z użytkowaniem, nie mają żadnych wad, a każdy ich element posiada własną sygnaturę. 

Producentem obu serwisów były Zakłady Porcelany "Bogucice", na które w 1952 roku przemianowano "Giesche" Fabrykę Porcelany SA. W tym samym roku powstała również nowa sygnatura - odręcznie rysowany kwiatek z kilkoma wariacjami - którą stosowano do 1993 roku. Wtedy to "Bogucice" zostały sprzedane Porcelanie Śląskiej Sp. z o.o.

[kliknij, aby powiększyć]

I taki właśnie kwiatek widnieje na obu kompletach!

Niestety, wygląda na to, że "Bogucice" nie nazywały wyprodukowanych przez siebie serwisów (a przynajmniej nigdzie na nazwy konkretnych modeli nie trafiłam), co znacznie utrudnia dokładne określenie daty ich produkcji. Przeglądając jednak galerie antyków, udało mi się ustalić prawdopodobne dziesięciolecia, w których tę konkretną porcelanę wyprodukowano.

[kliknij, aby powiększyć]

Komplet (dwie 100-mililitrowe filiżanki oraz dwa spodki), pochodzący najprawdopodobniej z lat '50. ubiegłego wieku. Porcelana zdobiona reliefami. Malatura granatowo-złota (wykonana ręcznie przez D. Smolarka):

[kliknij, aby powiększyć]

Komplet (sześć 100-mililitrowych filiżanek, sześć spodków oraz mlecznik), wyprodukowany najprawdopodobniej w latach '60. Motyw zielono-różowo-błękitny nanoszony za pomocą naklejki wodnej (bardzo dziękuję za komentarz wyjaśniający tę kwestę!). Na samej porcelanie bardzo delikatne reliefy:

[kliknij, aby powiększyć]


[kliknij, aby powiększyć]

I tak, jak poprzednio zapytam, co sądzicie o starej porcelanie? A jeśli macie ją w domu, to czy regularnie z niej korzystacie?

Golfistka (#5093, Burda Moden 9/1966)

Sukienkę z golfem z Burdy Moden 9/1966 (o której pisałam w notce z krawieckim planem na resztę zimy) skończyłam szyć jakieś dwa tygodnie temu. Niestety, z przyczyn różnych do tej pory nie mogłam jej pokazać.

Tak jak wcześniej wspominałam, wykrój wymagał aż trzech próbek. A wszystko przez niewygodne rękawy, które nie dawały możliwości podniesienia rąk (bardzo charakterystyczna dla lat '60. wada odzieży). Na szczęście udało mi się stworzyć takie, które nie tylko dają pełną ruchomość, ale też świetnie leżą - choć praktycznie musiałam narysować je od nowa. Aby sukienka nabrała bardziej wyjściowego charakteru, rękawy przedłużyłam do łokcia.

Dodatkowo talię dopasowałam czterema zaszewkami - przednimi skośnymi, tylnymi pionowymi. Oryginalne dopasowanie tego obszaru było znikome i ewidentnie przystosowane do popularnej w tamtych latach figury typu kolumna.

A co do wymiarów, to czy wiecie, gdzie można nabyć dobrej jakości manekin krawiecki, którego talię można skręcić do przynajmniej 59 cm, a biust i biodra rozkręcić chociaż do 92 cm? Niestety, mój 9-letni manekin (My Double S) postanowił się rozpaść i znacznie utrudnić mi nie tylko szycie, ale też właśnie wykonywanie zdjęć na bloga. Nie chciałabym kupować takiego samego, bo tarcze regulacji obwodów po kilku latach użytkowania zaczęły się zacinać i zapadać.

Wróćmy jednak do sukienki z golfem!

Na zdjęciu poniżej zobaczycie oryginał oraz rysunek techniczny z Burdy Moden 9/1966:

[kliknij, aby powiększyć]

A tu już moja wersja na manekinie. Tak, wiem, czerń ze srebrną nitką bardzo źle się fotografuje.

[kliknij, aby powiększyć]

Cięty ze skosu golf. Rogi wzmocniłam zgodnie z poradami z książki "Szyjemy w domu".

[kliknij, aby powiększyć]

Tył sukienki i krzywizna pleców zepsutego manekina.

[kliknij, aby powiększyć]

Olamowane wnętrze golfu. Podłożenie zostało zawinięte do środka i przyłapane na szwach bocznych kilkoma nitkami, aby się nie odwijało.

[kliknij, aby powiększyć]

Olamowane i przyszyte ściegiem niewidocznym podłożenie dołu. Tak samo wykończyłam rękawy.

[kliknij, aby powiększyć]

Ręcznie wszyty w szew boczny klasyczny zamek. Zgodnie z oryginalnym wykrojem, zamek miał się znajdować na plecach. Obawiałam się jednak, że będzie ciągnął golf.

P
[kliknij, aby powiększyć]

🇵🇱

Sukienka z golfem: uszyłam sobie

Materiał - cienka wiskoza z poliestrem i lycrą, zwana orlando: Amstii.pl

Wykrój: #5093, Burda Moden 9/1966

🇬🇧

'60s turtleneck dress: made by me

Fabric (viscose, polyester, and elastane blend): Amstii.pl

Pattern: #5093, Burda Moden 9/1966