For ever young

Cały weekend przepracowałam fizycznie. W nagrodę dziś nabiłam sobie guza wielkości śliwki i poczułam się jak w pierwszej klasie podstawówki, kiedy to guzy były na porządku dziennym. A potem stłukłam ulubioną szklankę pana Marchewki. Prawda, że fajnie? ;]
Ale ten dzień nie był taki zły. W końcu dotarła do mnie wyszperana na Allegro Burda z marca 1998 roku (niestety, wydawca Burdy nie ma w swoim archiwum tak odległych numerów), na którą polowałam przez kilka ostatnich miesięcy. Numer ten obfituje w modele rodem z zakończonego pół roku temu serialu "Big Love", ale kupiłam go dla jednej sukienki - nieco zmodyfikowanego przedruku wykroju z roku 1967. Pięknie wyprofilowany dekolt i szarfa pod biustem mówią same za siebie - "Chcesz mnie, chcesz!".

[kliknij, aby powiększyć]

Żeby nie było, że tworzę notkę, coby się gazetą pochwalić, prezentuję szyjący się właśnie komplet. On również bazuje na tym, co się w siódmej dekadzie ubiegłego wieku nosiło.
Widoczny na zdjęciach zestaw składa się z modeli 102 i 105 A, opublikowanych w Burdzie 3/2010. Do spódnicy wprowadziłam kilka niewielkich zmian - między innymi widoczną na zdjęciu kontrafałdę, która zastępuje klasyczny rozporek. Bez niej podróż pojazdami wrocławskiego MPK stałaby pod znakiem zapytania ;]. Żakiet to jeszcze próbka, z którego jutro powstanie wersja właściwa.

[kliknij, aby powiększyć]

Komplet (spódnica + żakiet): Burda 3/2010, model 105 A i 102
Tkaniny: żakard i bawełniana podszewka od PIEGATEX-u

(Re)Konstrukcja, część trzecia

Napisałabym tu o czymś ciekawym, ale ostatnio nic takiego nie miało miejsca. No, może poza małym atakiem szału spowodowanym piękną i drogą tkaniną w kolorowe kwiaty, która po zszyciu rozeszła się na szwach. Na moje nieszczęście z tego materiału miała powstać sukienka wiązana na ramionach, której wykrój przygotowałam, posługując się niedawno zakupionymi krzywikami. Musi poczekać, aż trafię na odpowiednia bawełnę, koniecznie w odcieniach różu i fioletu (kupione wcześniej dodatki - lamówka i zamek - nie mogą się przecież zmarnować!). A tymczasem ruszyłam z produkcją wiosenno-jesiennego kompletu z żakardu.

No dobra, żeby nie przeciągać - długo wyczekiwana prezentacja zrekonstruowanej sukienki. Zdjęcia miały wyjść ładne, ale tydzień przeziębienia dał mi się we znaki i wyszedł klops w sosie własnym (swoją drogą ostatnio odkryłam, że Ikea ma całkiem smaczne mrożone klopsiki!). Z trzystu wykonanych przez pana Marchewkę zdjęć z ledwością wybrałam te trzy ;].

No to patrzcie, ale się nie wpatrujcie:

I bez paska:

[kliknij wybrane zdjęcie, aby je powiększyć]

Fot: pan Marchewka

W notce udział wzięły:

Sukienka w czarno-białe kwiaty: uszyłam sobie z tkaniny od PIEGATEX-u
Buty: lumpex
Pasek: H&M
Kwiat: H&M
Kolczyki perełki: KappAhl Vintage Stories 2010
Halka: Studio2Deko

(Re)Konstrukcja, część druga (i nie ostatnia)

No to skończona! Właściwie to już od kilka dni zdobi moją szafę, oczekując na dzień, kiedy będę ją mogła przetestować w warunkach polowych.

A teraz kilka nudnych informacji na temat szycia (pan Marchewka kazał mi to dopisać, bo prawie zasnął przy czytaniu tego wpisu ;]) .
Zgodnie z moimi zamierzeniami prawy bok sukienki jest czarny. Czarne ramiączko przechodzi w czarny bok gorsetu, a ten w czarną plamę na spódnicy, czyli godziny spędzone nad układem wykroju opłaciły się.
Tak, jak wspominałam w poprzedniej notce dotyczącej rekonstrukcji, góra sukienki oparta jest na gorsecie, będącym częścią sukni ślubnej - model 117 z Burdy 3/2010. Wykrój ten sprawdził się idealnie, gdyż z założenia obcisły i usztywniany gorset pozbawiony jest nadmiernego luzu (zaledwie dwa dodatkowe centymetry w talii), który w tym typie sukienki byłby niewskazany.

Tak sukienka wygląda na zewnątrz (gumowy pasek z H&M w końcu się przydał!) i wewnątrz:

[kliknij wybrane zdjęcie, aby je powiększyć]
zdjęcie sukienki bez paska

Do wykończenia sukienki użyłam dwóch satynowych lamówek. Zgodnie ze zdjęciem oryginału, czarną obszyłam dół sukienki. Dodatkowo na lewej stronie, w miejscu połączenia końców, lamówka przechodzi w niewielką płaską kokardkę. Natomiast biała lamówka posłużyła mi do wykończenia nie tylko brzegu odszycia, ale i zapasu szwu przy talii. Tu również planuję doszyć coś takiego, co ułatwia zamykanie zamka i utrzymanie talii we właściwym miejscu. Niech no tylko dorwę rypsową taśmę!

Jeśli jeszcze nie zasnęliście, to spójrzcie na znajdujące się poniżej zdjęcia detali.

[kliknij wybrane zdjęcie, aby je powiększyć]

Tkanina: PIEGATEX (a tu znajdziecie blog PIEGATEX-u)
Pasek: H&M
Halka: prezent od Studio2Deko
Góra sukienki oparta na gorsecie z Burdy 3/2010, model 117