From the town of Bedrock, odcinek drugi

Po tygodniu męczarni z balową sukienką ruszyłam z kolejnym projektem. Tym razem jest to krótki żakiet, który stanowi uzupełnienie asymetrycznej spódnicy. Dziś pociachałam na niego tkaninę. Ale nie o ciachaniu wełny miałam, a o balu.

Na balu zabalowaliśmy do drugiej w nocy, ale balowanie ograniczyło się głównie do rozmów o kinie, bo obiecany band jazzowy okazał się bandą przebranych za marynarzy ludzi z wielkim zamiłowaniem do Macareny i weselnych przyśpiewek. Ten jakże wyszukany repertuar przerósł nasze możliwości, skutecznie ściągając nas do stolika i patery z mini ptysiami i eklerkami.
Mimo wspomnianej w poprzedniej notce ciasności sukienka spisała się znakomicie, choć z pewnością wyposażę ją w jedno przeźroczyste ramiączko - bez niego czuję się naga po prawej stronie ;].

[kliknij, aby powiększyć]
Fot.: pan Marchewka

[kliknij, aby powiększyć]

Sukienka z tafty zainspirowana sukienką z lat '50.: uszyłam sobie, Burda 1/2012, model 151 (sukienka Wilmy Flintstone)
Skórzane baleriny: kupione w lumpeksie przez moją mamę (bardzo wygodne i o odpowiedniej tęgości!)
Torebka z biglem: Baron - prezent świąteczny od rodziców
Kolczyki-szare perełki: Tchibo - prezent od pana Marchewki
Spinka: H&M

From the town of Bedrock

Uff, chyba się zmęczyłam. A nawet nie chyba, a na pewno. Od niedzielnego popołudnia intensywnie pracowałam nad sukienką - towarzyszką jutrzejszego balu. I już się bałam, że nie zdążę, bo jej szycie nie należało do najłatwiejszych. Mimo że model (kostium Wilmy Flintstone z Burdy 1/2012), na podstawie które sukienka powstała, jest bardzo prosty, to wymagał stworzenia kilku próbek. Głównym tego powodem była zamiana sugerowanej przez Burdę pluszowej dzianiny na nierozciągliwą taftę. Pomajstrować musiałam również przy długości dekoltu i wysokości podkroju pachy odsłoniętego ramienia. Dodatkowe problemy stworzyła nielubiąca szpilek poliestrowa tafta, nazbyt rozciągliwa satyna i niewspółpracujący zamek kryty (dlaczego ostatnio produkuje się tak kiepskiej jakości, bardzo giętkie i wąskie zamki?).

Ostatecznie powstało coś takiego:

[kliknij, aby powiększyć]

Jeśli myślicie, że sukienka jest bardzo obcisła, to macie rację! Pełną piersią nie pooddycham, ale czego się nie robi dla ładnego wyglądu na jedną noc? ;]

[kliknij, aby powiększyć]

Aby góra pewniej trzymała się na ciele, do podszewki przyszyłam kawałek silikonowej gumki oraz zatrzask. Takie zapięcie ma utrzymać ramiączko stanika we właściwej pozycji, a tym samym zapobiec opadaniu dekoltu. To pomysłowe rozwiązanie stosowano w sukienkach w latach pięćdziesiątych. Dzięki temu nawet skrawek bielizny nie ujrzał światła dziennego.

[kliknij, aby powiększyć]

Wykrój: Burda 1/2012, model 151 (sukienka Wilmy Flintstone)
Inspiracja: Butterick 5708 - kto zgadnie, dlaczego pani na każdym zdjęciu zasłania sobie talię? ;]
Tafta i satyna: Allegro

Jak powstały zakładki w asymetrycznej spódnicy - instrukcja

Po ostatniej notce poproszono mnie o przygotowanie instrukcji tworzenia wykroju zakładek.

Oto i ona:

1. Do zaprojektowania wykroju zakładek potrzebny nam będzie pasek papieru (ja używam papieru do pieczenia), który zostanie włączony w wykrój spódnicy ołówkowej. Tworząc asymetryczną spódnicę, skorzystałam z modelu 127 z Burdy 8/2011.

[kliknij, aby powiększyć]

2. Zaginamy papier, tworząc zakładki (będą one wychodziły od górnego brzegu spódnicy). Najlepiej dobrze je zaprasować i przypiąć szpilkami. Ustalamy ich układ, szerokość oraz głębokość. Tu możecie pozwolić sobie na dowolność i stworzyć najbardziej fantazyjne wzory. Nie przejmujcie się nieregularną liną brzegu. Zaraz jej się pozbędziemy!

[kliknij, aby powiększyć]

3 - 5. Aby wykrój nadawał się do użytku (po złożeniu zakładek górny brzeg musi być prosty), przykładamy linijkę prostopadle do środkowej zakładki i rysujemy linię. Następnie odcinamy nierówności.

[kliknij, aby powiększyć]

[kliknij, aby powiększyć]

[kliknij, aby powiększyć]

6. Ołówkiem oznaczamy grzbiety złożenia oraz miejsca zetknięcia zakładki z resztą papieru.
O tak:

[kliknij, aby powiększyć]

7. Rozkładamy wykrój. Po rozłożeniu brzeg będzie wyglądał tak:

[kliknij, aby powiększyć]

8. Strzałkami oznaczamy kierunek złożenia każdej z zakładek.

[kliknij, aby powiększyć]

9. Następnie oznaczamy kolejność składania zakładek. To bardzo ważne, szczególnie przy skomplikowanych wzorach.

[kliknij, aby powiększyć]

10. Dla pewności składamy zakładki wzdłuż oznaczonych linii i zgodnie z kierunkiem strzałek.

[kliknij, aby powiększyć]

11. GOTOWE! Tak przygotowany wykrój możemy włączyć w wykrój spódnicy. Jak to zrobić, pokażę w jednej z kolejnych notek.

[kliknij, aby powiększyć]

Luty 1958

Wczoraj dzwonili do mnie z Burdy!

Kiedy po pierwszych słowach mojego rozmówcy już miałam nadzieję na jakąś ciekawą współpracę, przemiły pan po drugiej stronie zaproponował mi...
... 6-miesięczną prenumeratę po niższej cenie ;]. Też dobrze, jednak nie uległam pokusie, bo w ostatnich numerach Burdy modeli w stylu retro ani widu, ani słychu. A zapowiedź numeru marcowego nie zachęca.
Chwila oddechu od nowych wykrojów zdecydowanie mi się przyda, bo na wykorzystanie czeka góra numerów archiwalnych. Dziś właśnie biorę się za szycie sukienki na bal karnawałowy.

Za to poniżej zobaczycie asymetryczną spódnicę, o której pisałam w poprzedniej notce. Do jej stworzenia zainspirowała mnie Burda z lutego 1958 roku.

[kliknij, aby powiększyć]

Spódnica: zainspirowana modelem z Burdy 2/1958, oparta na modelu 127 z Burdy 8/2011
Wełniana flanela: Allegro
Satynowa krepa (podszewka): hurtownia tkanin - Wrocław, ul. Robotnicza 1