Tymczasowa tasiemka rypsowa

Pamiętacie komplet, który pokazywałam wiosną zeszłego roku? Po jego uszyciu zostały mi niewielkie kawałki tweedu i elastycznej podszewki, które do tej pory leżały niewykorzystane (tak ładnych materiałów nie mogłam przecież wyrzucić).

W końcu wpadłam na, a właściwie odgrzebałam na dysku, wykrój autorki bloga VeraVenus (znanego zapewne miłośniczkom krawiectwa i mody retro). Miniaturowa pelerynka z kołnierzykiem wydała mi się świetnym uzupełnieniem spódnicy z zakładkami.

Wykrój składa się czterech elementów - przodu, tyłu, rękawa i kołnierzyka, z którego pozbyłam się szpiczastych końcówek.  Brakuje tu tylko odszycia podkroju szyi. Jako że nie przepadam za łączeniem podszewki bezpośrednio z kołnierzykiem, musiałam je dorobić.

Sam wykrój różni się nieco od tego, co na swoim blogu pokazuje Jeanne - podkrój szyi jest maleńki jak na rozmiar 12, kołnierzyk nie sięga do przednich brzegów pelerynki, brzegi przodów nie łączą się. Mimo tego jestem BARDZO zadowolona z osiągniętego efektu!

Spójrzcie:

Szeroka tasiemka rypsowa jest tymczasowa, czekam na dostawę cieńszej (1 cm).

[kliknij, aby powiększyć]

PL

Pelerynka i spódnica: uszyłam sobie

Darmowy wykrój pelerynki: VeraVenus
Wykrój spódnicy: tu informacje na temat jej szycia

EN

Cape and skirt: made by me

Free 30s/40s style cape pattern: VeraVenus
Skirt pattern: check it here

Nie moja broszka...

... a jednak moja, a właściwie cała ich sterta.

Nie przepadam za biżuterią. Mam ogromny problem z pierścionkami, bransoletkami i naszyjnikami (mam jeden - ceramiczny z lat '50. i to mi wystarcza). Kolczyków też nie darzę wyjątkową sympatią - czasem noszę, choć wolę klipsy! Za to broszki... 

Broszki to zupełnie inna historia. Tych mogłabym mieć cały basen, coby pływać w nich jak Scrooge McDuck w banknotach. Oczywiście obiektem moich westchnień są przede wszystkim broszki z połowy ubiegłego wieku, choć pięknie wykonanymi współczesnymi broszkami również nie pogardzę, mimo że w większości nie są one tak konstrukcyjnie ciekawe, jak te sprzed kilku dziesięcioleci.

Moda na broszki przeminęła jeszcze w latach '80. Wcześniej były one jednym z podstawowych elementów ozdobnych. Przypinano je nie tylko do swetrów i płaszczy, ale i do torebek, kapeluszy, toczków i szali. Dość często ich zastosowanie miało charakter praktyczny - na przykład zapobiegały rozchylaniu się bluzek czy rozwiązywaniu się chust.

W latach powojennych ogromną popularnością cieszyły się przede wszystkim broszki z materiałów nieszlachetnych - metalu, kolorowego szkła, plastiku (w tym poszukiwanego obecnie przez kolekcjonerów bakelitu, Lucite - szkła akrylowego czy galalitu, czyli sztucznego rogu wytwarzanego z kazeiny) oraz ceramiki. Niskie ceny takich produktów i mnogość form (a pomysłowość producentów była wręcz nieograniczona) przyczyniły się do ich sukcesu.

Na zdjęciach przedstawiam Wam część mojej kolekcji.

Metalowa broszka pokryta emalią (lata '50.):

[kliknij, aby powiększyć]

Metalowa broszka malowana farbą (lata '50):

[kliknij, aby powiększyć]

Metalowa broszka pokryta opalizującą emalią (prawdopodobnie lata '60.):

[kliknij, aby powiększyć]

Metalowa broszka malowana i ozdobiona kolorowymi szkiełkami (lata '50.) i jej współczesny odpowiednik z masy plastycznej, który dostałam w prezencie od brata i bratowej:

[kliknij, aby powiększyć]

Broszka bakelitopodobna (prawdopodobnie koniec lat '40. lub początek '50.):

[kliknij, aby powiększyć]

Metalowa broszka pokryta emalią (lata '50.):


Metalowa broszka ze scenką rodzajową na porcelanie (wiek trudny do ustalenia):

[kliknij, aby powiększyć]

Metalowe broszki pokryte emalią (lata '60):

[kliknij, aby powiększyć]

Współczesna broszka marki Monopolka:

[kliknij, aby powiększyć]

Metalowa, emaliowana broszka w kształcie żółwia prawdopodobnie z końca lat '50.
Sygnowana "SA©" (Samson Jewelry).

[kliknij, aby powiększyć]

Metalowa, emaliowana broszka z lat '50.  Sygnowana ©BED.
Prezent urodzinowy od brata i bratowej.


Broszka świąteczna z przełomu lat '50. i '60. Sygnowana ©Hollycraft.

[kliknij, aby powiększyć]

+10 do obsługi kambuza

Moje szyciowe plany spaliły na panewce. Najpierw brak taśmy wzmacniającej, a potem nieudany zakup tkanin - i zostałam bez możliwości wyprodukowana dla siebie jakiejkolwiek nowej odzieży (a czekają i już bardzo się niecierpliwią nowo-stare numery Beyer Mode z przełomu lat '50. i '60.).
Jak nie urok to wiadomo-co.

Trzeba było jednak zająć czymś ręce, sięgnęłam więc po zachomikowaną bawełnę - białą i granatową w kotwice. Od dnia zakupu wiedziałam, że powstaną z niej fartuszki na sprzedaż. Jako że ich próbkę wykonałam jeszcze w grudniu, wczoraj szybko skroiłam obie tkaniny i zabrałam się za szycie.

Pierwszy wykończony fartuszek, podobnie jak te w grochy, ma formę sukienki ze spódnicą z połowy koła, którą ozdobiłam sporą kieszenią ze skośną patką. Góra na białej podszewce dopasowana jest do ciała zaszewkami. Tym razem jednak pomieści nieco większy biust (z 65 F nie ma najmniejszego problemu). Aby dodatkowo ułatwić dopasowanie fartuszka do sylwetki, przedłużyłam troczki górnego wiązania. Można je teraz zawiązać na szyi lub dowiązać do paska w talii, tworząc szelki.

Wszystkie pomysły zaczerpnęłam z kopert amerykańskich wykrojów z końca lat '40. Aby krój zgadzał się ze sposobem szycia, cały fartuszek wykonałam jednym ściegiem maszynowym oraz ręcznie. Nie ma tu żadnych współczesnych wykończeń!

Czy już wam mówiłam, jakie piękne jest szycie bez owerloka?

Tak wygląda pierwszy wykończony fartuszek (drugi w produkcji):

[kliknij, aby powiększyć wybrane zdjęcie]

PL 

Fartuszek w stylu retro: uszyłam tym razem nie sobie

Wszywka: wykonane przez marchewkową mamę 

EN 

Retro apron: made by me

Label: made by my mom

Obijamy się

Moje szycie stoi w miejscu! A wszystko przez brak wąskiej, sześciomilimetrowej flizelinowej taśmy wzmacniającej (tzw. szewbandy), która nagle poznikała z pasmanterii.  Do tej pory nie było z nią żadnego problemu, a teraz nawet kontakt z producentami nie przyniósł upragnionego rezultatu. 

Aby jednak nie siedzieć bezczynnie w trakcie poszukiwań, postanowiłam pomóc rodzicom w renowacji starego, ponadstuletniego krzesła, o!

Moim zadaniem było znalezienie, a właściwie zaprojektowanie, odpowiedniej tkaniny obiciowej. Rodzicom zależało na prostym, raczej nowoczesnym nadruku w intensywnym kolorze, ładnie współgrającym z czernią - krzesło pomalowane jest farbą tablicową, która nadaje mu satynowy blask. Nabazgrałam więc wzór, który dość często wykorzystywany jest na tekstyliach meblarskich - okręgi złożone z kropek, zaś Cottonbee wydrukowało go dla mnie na płótnie à la len (na obicie takiego dość sporego siedziska wystarczył zaledwie metr tkaniny).

Spójrzcie na efekt końcowy:

[kliknij, aby powiększyć]

Na moim profilu projektanta pojawiły się już najnowsze wzory. Poniżej zobaczycie, jak wyglądają wydrukowane na bawełnianej satynie:

[kliknij, aby powiększyć]

PL

Materiały dostarczyło Cottonbee

EN

Fabrics printed by Cottonbee

PS Na Allegro wystawiłam wczoraj uszytą i nienoszoną odzież (również ciepły wełniany płaszcz na podstawie wykroju z Beyer Mode 9/1960).