Co robić, jak ładnie i solidnie przyszyć odzieżowe zatrzaski?

W dzisiejszej notce zobaczycie, na prośbę czytelniczek (dziękuję, że pytacie mnie o takie rzeczy!), instrukcję przyszywania zatrzasek odzieżowych. W tej metodzie zapięcie jest mocowane tak, że szwy widoczne są na prawej stronie materiału, co jednak nie obniża estetyki gotowej szmizjerki czy bluzki, a wręcz ją zdobi!

[kliknij, aby powiększyć]

Tak przyszyte zatrzaski nie tylko nie będą "wisieć" na materiale (są solidnie podparte), ale przestaną się samoczynnie rozpinać i odpadać. Z doświadczenia wiem, że zatrzaska przyszyta tylko do jednej warstwy materiału nie ma szans na prawidłowe funkcjonowanie. Zabrzmiało poważnie...

... no to zaczynamy!

[kliknij, aby powiększyć]

1. Przy użyciu znikającego mazaka lub kredy rysuję na odszyciu prawego przodu linię środka i zaznaczam punkt osadzenia zatrzaski. Zawsze zaczynam od wtyczki, gdyż ułatwia to precyzyjne wyznaczenie położenia gniazdka. Igłę wbijam pomiędzy odszyciem a warstwą wierzchnią odzieży, tak aby supełek nie był widoczny. Może on jednak zostać na wierzchu odszycia, bo i tak zostanie przez zatrzaskę przykryty.

2. Przy użyciu szpilki mocuję wtyczkę w zaznaczonym punkcie, a nić przeciągam przez jedno z oczek.


[kliknij, aby powiększyć]

3. Przebijam się igłą tuż przy brzegu zatrzaski na prawą stronę materiału. W tym momencie można się pozbyć szpilki.

4. Przechodzę na prawą stronę i tam przebijam się igłą z powrotem na lewą, łapiąc przy tym startowe oczko wtyczki (długość szwu zależy od średnicy zatrzaski). Na zdjęciu zaznaczyłam położenie zatrzaski, znajdującej się po drugiej stronie.


[kliknij, aby powiększyć]

5. Ponownie przebijam się na prawą stronę i wracam. Tu pamiętam o wbijaniu igły zawsze w to samo miejsce.

6. Po wykonaniu ok. 4 okrążeń (wiele zależy tu od grubości nici) kończę...


[kliknij, aby powiększyć]

7. ... supełkiem. Wzmocni on mocowanie pierwszego oczka.

8. Następnie przechodzę pod wtyczką zatrzaski do przeciwległego oczka.


[kliknij, aby powiększyć]

9. Przyszywam je dokładnie tak samo jak pierwsze, kończę supełkiem i pod zatrzaską przechodzę do do kolejnego oczka.

10. Na prawej stronie prawego przodu odzieży zaczyna wyglądać to tak. Dla ułatwienia można pokusić się o wyznaczenie położenia szwów.


[kliknij, aby powiększyć]

11. Po przyszyciu wszystkich oczek ostatnie wykańczam kilkoma supełkami, a nić prowadzę na przeciwległą stronę wtyczki.

12. Obcinam tuż przy brzegu zatrzaski. Dłuższa końcówka nici zapobiegnie odpadnięciu zatrzaski.


[kliknij, aby powiększyć]

13. Przechodzimy do gniazdka! Na prawej stronie lewego przodu odzieży rysuję linię środka. Następnie kredą barwię czubek przyszytej wtyczki...

14. ... i odbijam go w odpowiednim miejscu na lini nasad zatrzasek na lewej części odzieży. Bardzo ułatwia to prawidłowe osadzenie gniazdka zatrzaski.


[kliknij, aby powiększyć]

15. Igłę wbijam w wyznaczony punkt, nie przebijając się na stronę odszycia. Tu pozostawiłam supełek na zewnątrz, ale może zostać on ukryty między materiałem wierzchnim a odszyciem.

16. Przyszywam gniazdko dokładnie tak samo, jak wtyczkę. Każdy szew mocowania oczka wykańczam pętelką, a ostatni kilkoma. Nić przecinam po przeciągnięciu jej na drugą stronę gniazdka.


[kliknij, aby powiększyć]

I gotowe!

Nie będę ukrywać, że wykonanie tego typu zapięcia zajmuje trochę czasu, ale jest ono niezwykle estetyczne (dodatkowo zatrzaski można powlec materiałem), trwałe i - co dla mnie najważniejsze - niewymagające "niszczenia" materiału (jak guzikowe dziurki). W każdej chwili położenie zatrzasek można zmienić bez pozostawiania jakiegokolwiek śladu.

Kostium z elanowełny - część 3., czyli prawie jak telenowela

Zdarza się, że świeżo uszyta odzież nie leży tak, jakbyśmy tego chcieli. Niby robi się próbki, wielokrotnie mierzy w trakcie zszywania, a na koniec okazuje się, że coś w niej i tak nie gra. A to kieszenie sterczą, a to zaszewki za płytkie, a to długość rękawów nie ta...

Niestety, taka sytuacja miała miejsce z kostiumem, który uszyłam wiosną zeszłego roku. Najpierw okazało się, że użyta przeze mnie elanowełna jest zbyt gruba na krótki kołnierz ze stójką, co powodowało jego samoczynne unoszenie się oraz moje ciągłe wkurzenie, a potem w spódnicy ołówkowej pękł mi zamek. Tak, pękł zamek! No i kostium trafił do pudła z rzeczami, które wymagają przeróbki.

Na szczęście nie poleżał sobie tam za długo, bo dość szybko wpadłam na pomysł jego modyfikacji - a to dzięki wykrojowi McCall's 7055 z 1963 roku, który okazał się w tym przypadku moją główną inspiracją. 

[kliknij, aby powiększyć]

Żakiet miałam już gotowy. Wystarczyło wypruć kołnierz, a potem skroić i wszyć nowy. Tym razem szerszy i pozbawiony stójki. Tak też zrobiłam, ratując żakiet przed nienoszeniem! Do kompletu doszyłam prostą trapezową spódniczkę. Pozbawiona jest ona szwów bocznych, za to przód stanowi klin o szerokości odpowiadającej rozstawowi szwów wykroju francuskiego (princess seam) na żakiecie. W talii dopasowana jest drobnymi marszczeniami, zaś z tyłu dodatkowo zaszewkami. 

A w ołówkowej spódnicy zamek wymieniłam, tworząc ostatecznie kostium trzyczęściowy!

[kliknij, aby powiększyć]

[kliknij, aby powiększyć]

[kliknij, aby powiększyć]

[kliknij, aby powiększyć]

[kliknij, aby powiększyć]

[kliknij, aby powiększyć]

PL

Żakiet: uszyłam sobie, #127 z Burdy 9/2009 ze zmienionym kołnierzem

Spódnica: uszyłam sobie, wykrój własny

Guziki: vintage

Materiał: elanowełna nabyta na Allegro

Chustka: Zara

Pasek: Biedronka

EN

60s style jacket: made by me, Burda 127/9/2009 with a modified collar

60s style skirt: made by me, my own pattern

Buttons: vintage

Fabric: Polyester-wool mix

Scarf: Zara

Belt: Biedronka

Co robić, jak zszyć materiałowego donuta i wywrócić go na prawą stronę przez mały otwór?

W poprzedniej notce, poświęconej piramidce dla dzieci, obiecałam Wam instrukcję zszywania donutów. Metoda ta nie tylko pozwoli na ładne wykończenie zabawki, ale może się też przydać w trakcie szycia odzieży.

1. Składamy połowy prawą do prawej i zszywamy wewnętrzny okrąg. Przycinamy lub nacinamy zapasy.

2.Wywijamy zszyte obręcze na prawą stronę i zaprasowujemy.

3. Wywinięty na prawą stronę element układamy na płasko i lekko odwijamy górną połowę. Następnie na lewej stronie obu połówek zaznaczamy punkt styczny.

4. Górną połowę odwijamy do szwu wewnętrznego okręgu, aż ponownie zobaczymy jego zapas. To samo robimy ze spodnią połową.

5. Wystającą na zewnątrz "większą połowę" donuta upychamy pomiędzy podwinięte doły (tak, żeby nie wystawała powyżej zapasów szwów). Tworzymy pierożka. Punkty styczne zaznaczone na lewej stronie każdej połowy muszą się stykać. Dla pewności warto spiąć je szpilką.

6. Zszywamy po okręgu od punku 1. do punktu 2. (łączymy tylko wywinięte połowy, a nie "nadzienie" pierożka). Nie przeszywamy złożenia, a na obu końcach zostawiamy niewielkie niedoszycia. Przy punkcie 2. musi być nieco większe (takie, aby pozwoliło zmieścić czubki dwóch palców). Wykańczamy ściegiem powrotnym lub zostawiamy igłę wbitą w materiał. Wkładamy palce przez otwór przy punkcie 2. i ciągniemy za wnętrzności, tak aby donut zaczął się przewlekać, a niezszyty brzeg za punktem 2. powiększać. Punkt 1. zostanie zaś wciągnięty do środka.

Brzmi to skomplikowanie, ale po przeciągnięciu kawałka od razu będzie widać, o co tu chodzi.

7. Następnie zszywamy otwarty brzeg od punku 2. do punktu 3. Ponownie zostawiamy otwór, wkładamy w niego palce i ciągniemy za wnętrzności. Punkt 2. zostanie wciągnięty do środka. Zszywamy wolny brzeg. Tę czynność wykonujemy kilkukrotnie, aż prawie doszyjemy do punktu 1. Zostawiamy niewielki otwór (1,5-2 cm), przez który przewiniemy donuta. 

8. Przewinięty i rozprasowany element wypychamy wkładem poliestrowym lub ścinkami bawełny, a następnie pozostawiony otwór zszywamy ręcznie.

GOTOWE!

Piramidalnie zabawne!

No i spódnicy nie skończyłam, bo jakoś tak bardziej w ostatnie dni roku zajęłam się chorowaniem (tak, tak, brawa dla mnie!). Ale…

Miałam na tyle siły, aby uszyć - wspólnie z panem Marchewką - piramidkę dla mojej 9-miesięcznej przesłodkiej bratanicy!

Wykorzystałam resztki bawełny, które pozostały mi głównie po szyciu odzieży. Z części skroiłam elementy zabawki, a część pan Marchewka pociął na cienkie paski i wypchał nimi donuty oraz rożek (bazę rożka można wypełnić nieco mocniej, a będzie lepiej stał).

Wykrój na tę piramidkę znalazłam w sieci kilka miesięcy temu. Niestety, nie jestem w stanie podać Wam odnośnika, bo strona, na której był zamieszczony, postanowiła sobie zniknąć. Konstrukcja zabawki jest jednak niezwykle prosta - rożek składa się ze stożka i koła (oba elementy podkleiłam grubą flizeliną), zaś każdy torus z dwóch obręczy. Najmniejszy wyposażyłam w pięć płatków. Dla bezpieczeństwa każdy płatek przeszyłam kilka razy, aby przypadkiem nie uległ wyrwaniu.

Zgodnie z instrukcją, każdą obręcz trzeba było całkowicie przeciąć wszerz - tworząc tunel, którego końce po wypchaniu należało zszyć ręcznie. Znalazłam jednak rozwiązanie, które pozwala wywlec torus na prawą stronę jedynie przez maleńki otworek.

Już przygotowałam instrukcję i wrzucę ją do następnej notki!

PODOBNE WYKROJE:

• SEW Magazine
• BURDA Style
• ETSY

[kliknij, aby powiększyć]

[kliknij, aby powiększyć]

[kliknij, aby powiększyć]

PL

Piramidka: uszyłam dla bratanicy

 Bawełny: ColorMercado, CottonBee, IKEA

EN

Ring stacker toy: made by me for my niece

Cottons: ColorMercado, CottonBee, IKEA

SaveSave
SaveSaveSaveSave
SaveSave
SaveSave