Sprawdź może pod kanapą*

* Odpowiedź pana Marchewki na moje "Nie mogę znaleźć tytułu!".

W czwartek minęły trzy lata mojej blogowej działalności (tylko nie zaglądajcie do pierwszej notki!). Kto by przypuszczał, że przemarchewkuję aż tyle lat. Szczególnie że mój pierwszy blog szafiarski upadł po kilku miesiącach działalności.

A działo się to w zamierzchłych czasach, o których niewielu już pamięta, czyli latem 2005 roku. Wtedy to, zainspirowana forami, na których dzielono się informacjami o lumpeksowych zdobyczach, stworzyłam własną stronę. Ale zdjęć moich ubrań na mnie czy na wieszaku nikt wówczas nie chciał oglądać (nie znali się ;-]), więc bloga szybko przemianowałam na graficznego.

Drugą przygodę z szafiarstwem zaczęłam, zainspirowana stylem Piksi. Co ciekawe, w pierwszej notce pisałam, że szyję! A to szycie ograniczało się wtedy do przeglądania jednego numeru Burdy. Chyba!

Teraz już się tak nie obijam i właśnie kończę produkcję zapowiadanego żakietu, który będzie uzupełnieniem asymetrycznej spódnicy.
Podłożenie dołu i rękawów jest niezaprasowana i nieprzyszyte. Żakiet nie ma jeszcze podszewki, ale już wiadomo, o co chodzi:

[kliknij, aby powiększyć]

Jak widzicie, model 103 z Burdy 12/2011 pozbawiłam dolnych elementów - kończy się dokładnie w talii. Zrezygnowałam z nich nie tylko ze względu na fason spódnicy (nie chciałam, aby żakiet przysłaniał marszczenie), ale także z braku odpowiedniej ilości tkaniny. Aby dodatkowo zaoszczędzić materiał i ułatwić sobie szycie, części tylne i boczne pozostawiłam nierozcięte, a więc poprzeczne szwy biegną jedynie na biuście i na rękawach (bardzo wąskich, bluzki z długim rękawem już tam nie upchniecie!). I to był świetny wybór, bo dokładne połączenie wszystkich cięć na tej tkaninie graniczyłoby z cudem.

Żakiet: Burda 12/2011, model 103

Spódnica: szczegóły jej szycia poznacie tu i tu

Komplet zainspirowany Burdą 2/1958
Wełniana flanela: kupiona na Allegro
Czerwone skórzane rękawiczki: prezent od Ko-Mody