Żar tropików

Upał.

Upał, jak to we Wrocławiu, ofiara gigantomanii, więc największy w Polsce.

Upał, jak to w najgorętszej (metro)polii w Polsce taki, że człowiek by wlazł do lodówki.

Upał można przeczekiwać, nerwowo zerkając na aplikację z prognozą pogody. Będzie ta ulewa o 22:00 czy odwołają?

Upałowi można się poddać i zdychać w domu, licząc na miłosierdzie opuszczonych rolet i furczącego wentylatora.

Upałowi można też stawić czoła.

Wbrew upałowi można wybrać się do ulubionej księgarni, by zdążyć przed jej zamknięciem na czas remontu biblioteki i ślinić się na przywodzące na myśl lata młodości dwa pierwsze tomy Rakietowych szlaków.

Wbrew upałowi można wybrać się na przejażdżkę rowerową, by po raz kolejny odkryć, że rodzimej produkcji beach cruiser (w tym przypadku chyba bitch cruiser) zepsuł się złośliwie i trzeba go w kolejny upalny dzień rano zawlec do warsztatu.

Wbrew upałowi można wreszcie ubrać się niczym średniostateczna para z amerykańskiego południa sprzed lat ochdziestu i wybrać na przechadzkę połączoną z sesją fotograficzną. I to właśnie zrobiliśmy w zeszły weekend. Radziliśmy sobie dzielnie na polnych wrocławskich drogach i we wrocławskich dżunglochaszczach, do czasu aż Marchewkową pogoniły złośliwe trzmielozaury czy jakieś inne agresywne zwierzęta.

Mój strój właściwie nie odbiegał od tego, co noszę codziennie do pracy – tylko zwyczajowego t-shirta na prośbę Marchewkowej zastąpiła odświętniejsza koszula cejrowska, zaś plecak z laptopem - torba kurierska w ulubionym pomarańczu.

Najważniejszym jednak elementem jest słomkowy kapelusz. Marzyłem o takim od dawna, ale wszystkie wyszukiwane przeze mnie modele nie zyskiwały marchewkowej aprobaty. Kiedy więc znaleziony na przedleciu egzemplarz został przez nią zatwierdzony na odległość zdjęciomailowo, nie wahałem się ani chwili. Co ciekawe, zacne to nakrycie łba wzbudza niezrozumiałe dla mnie zainteresowanie przechodniów, jakoś nie podzielających mych tęsknot za bagnami Luizjany.

A co do Marchewkowej, to upał rozleniwił ją do tego stopnia, że podkłada... eee... rysuje tylko świnie na Blipie, opis stroju ograniczyła zaś do podpisu pod zdjęciem (no dobra, podpowiada mi tu, że chora też jest... wymówki! ;]). No cóż, musi Wam wystarczyć jej oszałamiający loczek w nowym kolorze - na popisy literackie poczekacie do kolejnej notki...

To pisałem ja, pan Marchewka.

[kliknij wybrane zdjęcie, aby je powiększyć]

Sukienka: vintage (kupiona w komplecie z bolerkiem na Allegro, a mogliście ją zobaczyć tu) - zwężona
Buty: Deichmann, kolekcja dla starszych pań Medicus
Kosz: ma już kilka ładnych lat, mama się ze mną podzieliła
Pasek: H&M


[kliknij wybrane zdjęcie, aby je powiększyć]

Koszula w egzotyczny wzór: Kolekcja Wojciecha Cejrowskiego
Spodnie: H&M
Klapki: Lidl
Torba: HO:LO
Słomkowy kapelusz: New Yorker