Pan Marchewka przedstawia: Lepiej późno, niż toporem między oczy...

... jak głosi stare goblińskie przysłowie. Kto jest na tyle sędziwy, że czytał Magię i Miecz w latach '90 zeszłego wieku, ten wie, o co chodzi.

Po 15 (sic!) latach przerwy mam szansę znów zagrać w RPG. W ogólniaku i na początku studiów trudno było sobie wyobrazić egzystencję bez cotygodniowej sesji. Grało się a to w poczciwe polskie Kryształy Czasu, a to w popularnego Młotka, czyli Warhammer Fantasy Roleplay (w skrócie WFRP), a to w horrorowate Vampire i Wraith, wreszcie w systemy autorskie, przeze mnie zresztą wymyślone.

Potem jednak ludzie porozjeżdżali się po świecie i moja drużyna rozpadła się. Sądziłem, że dorosłe życie na dobre położyło kres przygodom w fantastycznych światach. Jakież więc było moje zaskoczenie, gdy starszy kolega z pracy na cotygodniowym zebraniu czwartkowym począł narzekać, że okrutnie jest zmęczony, gdyż wczorajsza przygoda przeciągnęła się do późnych godzin nocnych. Okazało się, że udało mu się skrzyknąć jego starą drużyną i spotykają się na sesjach co dwa tygodnie.

"Mogę dołączyć?", wypaliłem z miejsca i tak zostałem zaproszony na kolejną sesję. Na razie grać będziem w drugą edycję AD&D, jednak mam nadzieję sprawdzić, czy moje umiejętności MG nie zardzewiały i wypróbować świeżutkiego Rogue Tradera z uniwersum Warhammer 40,000 (w skrócie WH40K).

[kliknij, aby powiększyć - KONIECZNIE!]
Zdjęcia robiłam ja, Marchewkowa

Na zdjęciu, od lewej:

Pierwszy ja ma na sobie jakże adekwatną koszulkę RPG Battleground z Jinksa, niestety już nie produkowaną. Na tyłku – mało widoczne szorty Carry. W dłoniach kości czaszkowe – doskonale nieczytelne, ale za to piękne – oraz podręczniki do drugiej edycji WFRP. Niestety, nim zdążyłem sobie w nią pograć, wyparła ją jakaś zbastardyzowana edycja trzecia, bardziej przypominająca planszówkę niż rasowego erpega. Pozostało przesiąść się na Warhammera w wersji futurystycznej, czyli...

... WH40K Roleplay – podręczniki do tego systemu trzyma drugi ja. Ma on ma na sobie jinksową koszulkę z kosmicznym marine ze Starcrafta II. A czemuż to? A temuż to, że Starcraft miał być początkowo komputerową adaptacją WH40K, tyle że Games Workshop odebrał Blizzardowi licencję, a Blizzard postanowił wykorzystać dotychczasowy wkład pracy po swojemu. Marines jednak pozostali dziwnie podobni... Spodnie na tyłku – te same.

Trzeci ja założył prezentowaną już tu koszulkę zaprojektowaną dla Jinksa przez Willa Wheatona – adekwatną w każdej erpegowej sytuacji – a do tego spodnie z Zary. W dłoniach – znów WH40K i kości (ile ich tam zostało po rzucie).