Marchewka w biedronce

To był koszmar!

Tak męczącej i kiepskiej sesji zdjęciowej na tym blogu chyba jeszcze nie było. Brak naturalnego światła (we Wrocławiu od kilku dni słońca na uświadczysz) i całkowite zastąpienie go lampą i halogenami sprawiły, że limonkowy żakard zlewał się ze mną, ze ścianą, z podłogą... i wyglądał zupełnie nie tak, jak powinien. Z czterystu wykonanych w ciągu dwóch dni zdjęć udało mi się wybrać zaledwie cztery, które choć odrobinę odzwierciedlają rzeczywistość, bo w tej sukience czuję się wprost wybornie. Bardziej retro już chyba być nie mogę ;].

Ten krój okazał się idealny dla mojej sylwetki, choć teoretycznie powinnam się trzymać od niego z daleka (klepsydry o mocno masywniejszych ramionach i mocno zaznaczonych biodrach ponoć ciężko znoszą takie konstrukcje). Mimo płytkiego dekoltu nie mam wrażenia poszerzonych ramion czy powiększonego biustu. Nie czuję się też pogrubiona brakiem mocno zaznaczonej talii. 

Już wiem, że kolejna sukienka z tego wykroju na pewno powstanie. Tym razem skuszę się jednak na grubszą bawełnę lub bawegę.

Na pierwszym zdjęciu próba skopiowania pozy burdowej modelki:

[kliknij, aby powiększyć]
Fot.: pan Marchewka

I nowy fryz, czyli grzywa obcięta na potrzeby sesji, w dwóch odsłonach:

[kliknij, aby powiększyć] 
Fot.: pan Marchewka

W notce udział wzięły:

Sukienka biedronka z limonkowego żakardu: uszyłam sobie - model #7229, Burda 4/1968

Żakard: prezent od przyszłej bratowej

Buty na szerokim obcasie: kupione kilka lat temu w lumpeksie

Torebka z biglem: Baron

PS Pamiętacie o naszej akcji? Do tej pory zebraliśmy już 333 podpisy pod petycją!