I kolejny raz sięgnęłam po "Burdę Vintage" z 2014 roku!
Tym razem potrzebowałam wykroju spódnicy z karczkiem (na prezent!) i w tym wydaniu oczywiście ją znalazłam. Gina to model, który wśród czytelniczek Burdy zebrał niezłe cięgi za niebycie zgodnym z oryginalnym rysunkiem, fatalny dobór tkaniny, z której uszyto wersję współczesną oraz ogólną nieretrowość.
I faktycznie, oryginał z 1950 roku nie posiada karczka, a wersję współczesną uszyto z grubej i ciężkiej satyny, która smętnie wisi na modelce. Naprawdę nie wiem, kto mógł wpaść na tak dziwaczny pomysł, bo wygląda to fatalnie! Co do nieretrowości to nie do końca zgodzę się z jej brakiem, bo w latach '50. spódnice z karczkiem wcale nie były taką rzadkością, a Ginie do zgodnego z tamtym dziesięcioleciem wyglądu brakowało po prostu paska w talli. Poza dodaniem wspomnianego paska, w wykroju zmieniłam tylko jedno - usunęłam dno fałdy (element nr 5), gdyż już bez niej spódnica jest niesłychanie obfita.
Do wykonania Giny użyłam lejącej się tkaniny wiskozowej średniej grubości w przepiękną łąkę na jagodowym tle. Materiał ma swoje lata (przynajmniej czterdzieści) i wymagał szycia z ekstremalną wręcz dokładnością, dlatego prace na spódnicą trwały od grudnia! Tak, tak, dobrze czytacie - od grudnia. A właściwie to od listopada, bo wtedy skroiłam poszczególne elementy.
Wiskoza ta jest tak delikatna, że szybkie szycie sprawiało, że nawet najcieńsza igła ją przecinała, dlatego postanowiłam podkleić wszystkie zapasy cieniutkim rozciągliwym wkładem. Każdy szew fastrygowałam ręcznie, spinałam szpilkami i powoli zszywałam maszynowo. Aby się nie zniechęcić tak żmudną robotą, szyłam po małym kawałku raz na kilka dni. Najszybciej poszły tu prace wykończeniowe, czyli ręczne podszycie podłożenia karczka, paska i dołu spódnicy.
Ostatecznie stwierdzam, że się udało! Gina okazała się tworzyć parę idealną z lejącą się wiskozą.
Spójrzcie, jak się układa:
Tym razem potrzebowałam wykroju spódnicy z karczkiem (na prezent!) i w tym wydaniu oczywiście ją znalazłam. Gina to model, który wśród czytelniczek Burdy zebrał niezłe cięgi za niebycie zgodnym z oryginalnym rysunkiem, fatalny dobór tkaniny, z której uszyto wersję współczesną oraz ogólną nieretrowość.
I faktycznie, oryginał z 1950 roku nie posiada karczka, a wersję współczesną uszyto z grubej i ciężkiej satyny, która smętnie wisi na modelce. Naprawdę nie wiem, kto mógł wpaść na tak dziwaczny pomysł, bo wygląda to fatalnie! Co do nieretrowości to nie do końca zgodzę się z jej brakiem, bo w latach '50. spódnice z karczkiem wcale nie były taką rzadkością, a Ginie do zgodnego z tamtym dziesięcioleciem wyglądu brakowało po prostu paska w talli. Poza dodaniem wspomnianego paska, w wykroju zmieniłam tylko jedno - usunęłam dno fałdy (element nr 5), gdyż już bez niej spódnica jest niesłychanie obfita.
Do wykonania Giny użyłam lejącej się tkaniny wiskozowej średniej grubości w przepiękną łąkę na jagodowym tle. Materiał ma swoje lata (przynajmniej czterdzieści) i wymagał szycia z ekstremalną wręcz dokładnością, dlatego prace na spódnicą trwały od grudnia! Tak, tak, dobrze czytacie - od grudnia. A właściwie to od listopada, bo wtedy skroiłam poszczególne elementy.
Wiskoza ta jest tak delikatna, że szybkie szycie sprawiało, że nawet najcieńsza igła ją przecinała, dlatego postanowiłam podkleić wszystkie zapasy cieniutkim rozciągliwym wkładem. Każdy szew fastrygowałam ręcznie, spinałam szpilkami i powoli zszywałam maszynowo. Aby się nie zniechęcić tak żmudną robotą, szyłam po małym kawałku raz na kilka dni. Najszybciej poszły tu prace wykończeniowe, czyli ręczne podszycie podłożenia karczka, paska i dołu spódnicy.
Ostatecznie stwierdzam, że się udało! Gina okazała się tworzyć parę idealną z lejącą się wiskozą.
Spójrzcie, jak się układa:
[kliknij, aby powiększyć]
PL
Spódnica z karczkiem, kontrafałdami i kieszeniami: uszyłam w prezencie
Materiał: wintydżowa wiskoza
Wykrój: Burda Vintage 2014, Gina
EN
1950s style skirt with a yoke: made for a friend
Fabric: vintage viscose rayon
Pattern: Burda Vintage 2014, Gina
